PHOTODOCUMENT & pinhole: Megalit z Borkowo. Apendyks

niedziela, 24 stycznia 2016

Megalit z Borkowo. Apendyks

Borkowo 23.08.2015. Skan z negatywu 135 (L.S)

Dwa dni temu, nasz post (sprzed czterech lat) o Borkowie, zacytowany został przez Czesława Białczyńskiego na jego blogu 'białczyński'. Dziękuję!

Latem ubiegłego roku pojechaliśmy ponownie do Borkowa w gminie Malechowo, o ile okoliczne drogi zastaliśmy w znacznie lepszym stanie niż w 2011 r., to teren rezerwatu wyglądał jakby sołtys i mieszkańcy Borkowa zapomnieli jaki skarb posiadają. Po drewnianym płocie otaczającym megalit i grobowiec nie było już śladu. Szkoda bo lepsze jest jakiekolwiek zabezpieczenie niż żadne.
Borkowo nie jest już, jak przed kilku laty, miejscem znanym jedynie archeologom i miłośnikom. Wiadomości zebrane zostały na stronie Borkowo (megality Borkowo).

Dolmen z Borkowa 23.08.2015. Nokiografie x3 W. S.

Dolmen z Borkowa pochodzi z III tysiąclecia p.n.e. i jest śladem wierzeń religijnych dawnych kultur, nekropolią z okresu Kultury Pucharów Lejkowatych. Megalit badali archeolodzy niemieccy w roku 1934 i w 1939. Znaleziska z Borkowa były przechowywane w Heimatmuseum w Darłowie, ale po wojnie zabrano je do Koszalina. W czasie przedwojennych badań zrekonstruowano skrzynie potężnego grobowca. Komora grobowa składa się z 12 olbrzymich głazów narzutowych przykrytych 4 głazami stanowiącymi strop. Mógł tu być grobowiec dostojnika czy kapłana i także miejsce kultowe. W grobowcu tym składano wielokrotnie prochy zmarłych uprzątając poprzednie pochowki pod ściany komory przez ok. 1000 lat.

Borkowo 23.08.2015. Skany z negatywu 135 (L.S)

W Borkowie znajdują się również dwa grobowce bezkomorowe, które są kolejną formą grobów megalitycznych, budowanych na Pomorzu w III w. p.n.e. Grzebano w nich wielu zmarłych. Posiadają prostokątny kształt wydłużonego nasypu ziemnego z obstawą kamienną. Wysokość nasypu mogła sięgać od 1 do 4 m. W jednym z takich grobowców archeolodzy niemieccy znaleźli fragmenty naczyń pucharów lejkowych. Najbardziej znane dolmeny znajdują się we Francji w Poiters, Carnac, Kermerio i w Anglii w Stonehenge, Avebury, Arran, Szkocji Stenness, na wyspach Orkadach i Hebrydach - Callanish. Neolityczne budowle stawiane z kamieni lub usypane z ziemi mogły stworzyć tylko w duże i dobrze zorganizowane grupy ludzkie. Wielu archeologów uważa, że w społecznościach stawiających megality doszło już do ukształtowania się plemiennej struktury społecznej opartej na władzy wodzowskiej, wspieranej przez starszyznę plemienną, której podlegała reszta grupy. Potężne budowle, stanowiły symbol jedności ideowej i etnicznej oraz siły i znaczenia plemienia. Na ziemiach polskich, do naszych czasów zachowało się niewiele megalitów, gdyż głównie w czasach nowożytnych rozbierano je, a kamienie używano do budowy kościołów, dworów, dróg. Takie miejsca jak Borkowo czy Dolina Łupawy powinny być otoczone szczególną ochroną przez państwo, bo to nasza przeszłość i najdawniejsze dziedzictwo. Gdybyśmy mogli to dokładnie zbadać, okazało by się, że nasi najdawniejsi przodkowie zawsze tutaj byli, co najmniej od młodszej epoki kamiennej i niewiele na przestrzeni tysiącleci się przemieszczali za to mieszali się z przybyszami ze wszystkich stron świata.