Ikoflex

Zeiss Ikon Ikoflex TLR 6x6 Camera

Zeiss Ikon starał się oferować jak najwięcej rodzajów aparatów fotograficznych i to w każdym przedziale cenowym. Klejnotem w ofercie były lustrzanki dwuobiektywowe Ikofleksy.

Jak wiecie pionierami TLR (Twin-Lens Reflex) byli Franke i Heidecke dzięki Rolleiflexowi, a później Rolleicordowi. Ich aparaty odniosły duży sukces i stali się największymi odbiorcami obiektywów Tessar od Carl Zeissa.

Ikofleksy były inspirowane Rolleiflexami ale ich konstrukcja znacznie różniła się  od konkurencji, obiektywy były jednak te same. Zeiss oferował wiele modeli jednocześnie, zasadniczo im konstrukcja miała wyższą wyższa liczbę, tym bardziej zaawansowany był model. Niestety, Zeiss Ikon miał dziwną tendencję do ponownego wykorzystywania nazw aparatów, a nawet numerów modeli. Ale to jak nazywali i numerowali Ikoflexy było kompletnym bałaganem.

Tylko jedno jest pewne Ikoflexy to lustrzanki dwuobiektywowe na film 120.

Kolejność produkcji i nazywania Ikoflexów jest zagmatwana, numery mają nieracjonalną kolejności i powtarzają się dla różnych kamer. Niższe numery mogą mieć aparaty nowsze i odwrotnie.

Dość długo szukałem przedwojennego Ikoflexa, który byłby w 100% sprawny, gotowy do fotografowania i „nie urwał kieszeni”. Znalazłem takiego na e-bayu, przyjechał do mnie dzisiaj po niecałym tygodniu oczekiwania na przesyłkę. Jest to przede wszystkim piękny przedmiot ale i interesująca konstrukcja. Zapewne to Zeiss Ikon Ikoflex I (drugi model) choć 100% pewności nie mam, potrzebuję bardziej wnikliwych porównań, bo w necie znajduje się wiele sprzecznych informacji,  błędnych oznaczeń i fałszywych tropów. Może Karol (MOMF) pomoże mi go dokładnie umieścić na drabinie Ikoflexów?

Druga wersja Ikoflexa, czyli nr I otrzymała ten sam numer modelu, co oryginalny, 860/16. Jest bardzo podobny do późniejszej wersji oryginalnego Ikoflex II.

Ikoflex II (851/16)  produkowany był  przez firmę Zeiss Ikon od 1936 do 1951 roku. Mój ZEISS IKON IKOFLEX I. 850/16? od 1939: zastąpił stary Ikoflex II, niezła zmyłka? Produkowany był do 1951. Konstrukcja ulegała zmianie, ale obudowa niewiele. Aby jeszcze bardziej zamieszać nazwa Ikoflex II została ponownie nadana innemu aparatowi w 1939 roku, modelowi 852/16.

Obiektyw to jednak nie Tessar a Novar Anastigmat 1:3,5 f=75mm ale to nie powinno robić wielkiej różnicy. Obiektyw czyściutki, bez grzyba. Migawka działa na wszystkich czasach. Jest fajna wajcha do zmiany przesłony i pokrętło czasów. Kilka dni temu załadowałem do testowania Semflexa czyli francuskiego Rolleflexa. Po konserwacji i oczyszczeniu Ikofleksa i on dostanie swój film, problemem może być tylko znalezienie odpowiednich motywów.

 

Ostania dekada Olka

 

Zimą tego roku, chwilę po kolejnej fali epidemii zaprezentowaliśmy w naszej Galerii prace Olka Matczyńskiego. Wystawa planowana była na rok wcześniej ale plany pokrzyżował nam "pierwszy covid". Z kronikarskiego obowiązku zamieszczam tutaj kilka zdjęć i tekst z folderu towarzyszącego wystawie. (LS)

ALEKSANDER MATCZYŃSKI "OSTATNIA DEKADA"

Galeria Miejskiego Dom Kultury w Wągrowcu 5.03-3.04.2022

Prezentowana w naszej Galerii wystawa fotografii Aleksandra Matczyńskiego nosi tytuł „Ostatnia dekada”. Są to zdjęcia reporterskie z lat 1979-1989, fotograficzna dokumentacja upadku PRL-u. Wystawa składa się z kilku cykli dokumentujących: pierwszą pielgrzymkę Jana Pawła II w Gnieźnie, odpust prawosławny na Podlasiu, dzień powszedni na targowisku w Gnieźnie, polskie wesele,  żywioł sportu żużlowego i wesołe miasteczko „od kuchni”, a w końcu, jeden z niezliczonych wypadków na polskich drogach. Rzeczywistość, życie codzienne i świąteczne ostatniej dekady PRL-u.

„Reportaż z wesela wykonałem przy okazji zawodowego zlecenia - mówił autor - podczas pracy zobaczyłem sceny jak z filmu. Obrazy były wyjątkowe, musiałem to zrobić, weselnicy ustawiali się przed moją kamerą jak aktorzy filmowi. Zdjęcia zrobiłem bez użycia flesza a nieostrości i ziarnistość sforsowanego filmu, podkreśliły tylko klimat uwiecznionego wydarzenia”.

Zdjęcia z cyklu „Dzień powszedni” powstały podczas pracy Aleksandra Matczyńskiego w Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie. Codziennie, wychodząc na dokumentacje wykopalisk prowadzonych przez Muzeum, przechodził przez gnieźnieńskie targowisko przy ul. Warszawskiej. Zarówno handlujący jak i kupujący, szybko przyzwyczaili się do codziennej obecności fotografa w tym miejscu, dzięki temu powstał niezwykle bogaty i prawdziwy materiał, utrwalający na kliszy, codzienne życie targowiska, z którego jedynie niewielka część znalazła się na naszej wystawie. 

Aleksander Matczyński doskonale wyczuwa i rejestruje nastrój dużych wydarzeń religijnych. Doskonale potrafi oddać religijne uniesienie, napięcie ale i zmęczenie uczestników wydarzeń tak jak w przypadku dokumentacji pierwszej wizyty papieskiej Jana Pawła II w Gnieźnie w czerwcu 1979 roku czy jarmarku prawosławnego  z sierpnia 1980 roku (cykl „Prawosławni”). „Żużel” to cykl wykonany wspólnie z wybitnym fotoreporterem tygodnika „Wprost” Mariuszem Stachowiakiem (1956-2006). "Dokumentowaliśmy cały sezon żużlowy w Gnieźnie. Naszym zamierzeniem było pokazanie tematu od środka, w sposób prawdziwy, ostry i brutalny w czym specjalizował się mój przedwcześnie zmarły kolega.”

"Wypadek" wydarzył się naprawdę, w pobliżu Swarzędza a autor w nim uczestniczył, był jednym z poszkodowanych, mimo to wyjął z torby aparat fotograficzny i zarejestrował dramatyczne wydarzenie. Aleksander Matczyński na swoich fotografiach pokazuje widzom bieg różnych zdarzeń, nie pozostając obojętnym na emocje. Autor wybrał do prezentacji zdjęcia najmocniejsze w formie i jasno przedstawiające tematy. Każda z tych fotografii ma znaczenie, każda jest ważna, bo stanowi ona część zestawu. To  subiektywna opowieść fotoreportera o życiu w Polsce w ostatnich latach PRL-u. Lech Szymanowski, luty 2021.

___________________________________________________

Aleksander Matczyński ur. 20.02.1956 r. w Poznaniu. Fotografią zajmuje się od  1974 r. 1975 r. - pierwsze publikacje w „Jazz Forum” i „Na Przełaj” oraz wystawa „Jazz” w klubie „Od nowa” w Poznaniu. 

1977 r. - wystawa plenerowa „Żużel”, wspólnie z Mariuszem Stachowiakiem, w Gnieźnie. 
1977 r. - I miejsce na Wojewódzkim Przeglądzie Fotografii Amatorskiej w Poznaniu. 
1977-1980 r. praca jako fotograf w Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie. 
1979 r. przeglądowa wystawa indywidualna w „Galerii Nowa” - salon sztuki DESA1. 
Od 1980 r. członek PTF. 
1980 r. nagrodzony brązowym medalem na Salonie Jesiennym PTF za cykl „Prawosławni”.  
1980-1983 udział w wystawach zbiorowych w Polsce i we Francji. 
Od 1981 r. pracuje jako niezależny fotograf komercyjny, prowadząc zakłady fotograficzne m.in. w Janowcu, a latach 2005- 2021 r. w Wągrowcu.