Studium natury. Leszczyna pospolita (Corylus avellana)

Leszczyna wyrasta przeważnie jako wysoki krzew ale zdarza się jej być i drzewem  (Corylus colurna), Jest rośliną pospolitą w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Należy do rodziny  brzozowatych  (Betulaceae). Sklasyfikowanych jest 15 gatunków leszczyny z czego większość zaliczana jest do krzewów owocowych ze względu na owoce - orzechy laskowe.
Do najbardziej popularnych reprezentantów leszczyny należy zaliczyć: Corylus colurna (leszczyna turecka), Corylus avellana (leszczyna pospolita), Corylus Maxima Mill. (leszczyna południowa). 

Skan wglądówki barytowej (Foma, karton) 16x22 cm

Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem w Polsce jest leszczyna pospolita (Corylus avellana), doskonale radzi sobie z warunkami panującymi w Polsce. Występuje w lasach, na zrębach, w zaroślach. Corylus avellana ma postać krzewu, który może osiągać około 4-5 metrów wysokości. Kwitnie  od lutego do kwietnia. Jest krzewem wykorzystywanym szczególnie do zadrzewienia parków, terenów przydrożnych. Ostatnio coraz leszczczyna częściej  uprawiana jest w ogrodach, gdzie doceniona została  jej dekoracyjność i użyteczność. Orzechy laskowe posiadają sporą wartość odżywczą i zdrowotną.

Wg fenologów leszczyna jest tzw. drzewem wskaźnikowym. Dzień jej zakwitania uważany jest za początek przedwiośnia na danym obszarze. 

Skan wglądówki barytowej (Fotonbrom, cienki) 15x17

W dawnej Polsce zagłębiem leszczynowym wcale nie było - jakby na to wskazywała nazwa - Leszno a Legnica, nazywana dawniej Lignicą. W XVI i XVII wieku wielkie jarmarki sławne były głównie z obfitości sprzedawanych tam orzechów laskowych i oleju orzechowego. Mówiono, że leszczynę stworzył Pan Bóg dla biedaków, bo to i nakarmi człowieka, i ogrzeje, i podeprze, gdy słaby w nogach. Laski z drewna leszczynowego miały swoją markę i zawędrowały z pielgrzymami aż do Ziemi Świętej. Jak większość drzew, również leszczynę Słowianie otaczali kultem religijnym, jako żywicielką oraz drzewo opiekuńcze, posiadające moce przeciwdziałające chorobom. Do trumny zmarłego wsypywano orzechy, aby przekupić nimi złe moce, czyhające na jego biedną duszę w drodze do krainy wiecznego spoczynku. Rózga leszczynowa przydawała się do wyszukiwania miejsc złotonośnych.