W 1665 Robert Hooke opublikował album Micrographia z którego pochodzi pierwsza ilustracja. Tom zawierał szkice, praktycznie wszystkiego, co uczony mógł obejrzeć za pomocą najnowszym wynalazku swego czasu, mikroskopu. Znajdujące się w tej książce rysunki kryształów śniegu, po raz pierwszy ujawniły złożoność i skomplikowany symetrię krystalicznej struktury śniegu.
Po raz pierwszy płatki a właściwie kryształy śniegu sfotografowane zostały dopiero pod koniec XIX w. Dokonał tego bohater dzisiejszego artykułu, jeden z pionierów fotografii naukowej. Był rówieśnikiem artysty przypomnianego w moim poprzednim artykule. Podobnie jak Blosfeldt znalazł swoją niszę w mikrofotografii. Wilson Alwyn Bentley (1865-1931), bo o nim mowa, nigdy nie zajmował się zawodowo fotografią. Był rolnikiem z miasteczka Jericho w stanie Vermont.
Porównując pod mikroskopem płatki śniegu odkrył ich piękno i fakt że, każdy płatek podobnie jak kryształ jest arcydziełem konstrukcji a przez lata badań nie zdarzyło mu się znaleźć dwóch podobnych. Ich piękno trwa zaledwie chwilę, a po stopieniu jest utracone na zawsze.
Bentley najpierw próbował płatki śniegu rysować, efekty były jednak niezadowalające. Aby uzyskać wymarzone zdjęcia skonstruował maszynę będącą połączeniem mikroskopu z wielkoformatową kamerą mieszkową
Z początku nie wiedział nic na temat fotografii. Ale dzięki wytrwałości i nauce na błędach powoli zbliżał się do swego celu. Nauczył się szybko pracować aby zdążyć uwiecznić kryształek zanim zmieni on kształt, jak wykorzystać światło zastane, i jak uzyskać ostrość detali na krysztale za pomocą dużych wartość przesłony. Swój cel osiągnął w czasie burzy śnieżnej 15 stycznia 1885 roku udało mu się sfotografować pierwszy kryształ śniegu.
Jeden z wielu - w sieci filmów - o Wilsonie Snowflake Bentleyu:
Bentley sfotografował w ciągu całego życia ponad 5000 płatków śniegu, nie znajdując dwóch podobnych. Jego mikroskopowe zdjęcia kryształków śniegu zostały zakupione przez uczelnie na całym świecie i stały się ilustracją do wiele artykułów dla gazet i czasopism, w tym Scientific American i National Geographic.
W 1931 r. 2400 zdjęć Bentleya znalazło się w publikacji książkowej, której nakład został bardzo szybko wyczerpany a reprinty albumu sprzedawane są w Ameryce do dzisiaj. Wkrótce potem, dniu 23 grudnia 1931 r., Bentley zmarł w gospodarstwie rodzinnym w Jerycho. Ze względu na pracę nad kryształami śniegu, był pieszczotliwie zwany Snowflake Bentley.
 |
| Typologia płatków śniegu wg. Wilsona A. Bentleya |
Prace Bentleya kontynuował od lat 30 XX wieku Ukichiro Nakaya. Badania kryształów śniegu prowadził jednak metodami ściśle naukowymi, dzięki jego pracy świat dowiedział się więcej na temat procesu powstawania kryształków śniegu.
Nakaya, fizyk jądrowy, w 1932 r. powołany został na stanowisko profesora na wyspie Hokkaido, na północy Japonii. Nie było tam jednak urządzeń do badań jądrowych. Niezrażony, Nakaya zwrócił swoją uwagę badacza na kryształki śniegu. Warto dodać, że opady śniegu są na Hokkaido bardzo obfite. Prowadząc szczegółowe i systematyczne obserwacje wyodrębnił i skatalogował główne rodzaje kryształów śniegu. Okazało się, ze ich kształt zależy od wilgotności i temperatury.
W przeciwieństwie do Bentleya, Nakaya fotografował wiele różnych rodzajów kryształów śniegu, a nie tylko te, które wydawały mu się najpiękniejsze i najbardziej symetryczne. Jego trwałym dorobkiem były jednak wyniki badań nad sztucznymi kryształkami śniegu powstałymi w warunkach laboratoryjnych. Z badań tych kryształków Nakaya był w stanie opisać morfologię kryształu w różnych warunkach środowiskowych. Dzięki temu dał niezwykle cenną wskazówkę dla zrozumienia fizyki powstawania kryształów sniegu. Większość prac Nakaya została opublikowana w 1954 roku w książce Snow Crystals: Natural and Artificial (Kryształy śniegu: Naturalne i sztuczne). Więcej >> oraz >>
 |
| Ukichiro Nakaya w swoim laboratorium na Hokkaido |
 |
| Kenneth Libbrecht / Corbis |
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz