poniedziałek, 27 kwietnia 2015

Budziejewko. Kult ciągle żywy




Budziejewko. Kult ciągle żywy

Wczoraj świętowaliśmy odpust św. Wojciecha w Budziejewku. Tym razem uroczystość przebiegała nieco inaczej niż w dotąd, bardziej uroczyście ale bez zbędnego zadęcia. Spotkanie zaczęło się się przy figurze św. Wojciecha na rozdrożu. Stamtąd orkiestra poprowadziła korowód do ołtarza przy kamieniu. Sumie w języku czeskim przewodniczył  ks. Benedikt Hudema, delegat kardynała Dominika Duki, odpowiedzialny za duszpasterstwo młodzieży w diecezji praskiej. Śpiewy animował zespół Jordan ze Zduńskiej Woli. Św. Wojciech chyba też tam był, bo w pewnym momencie mszy, dało się zauważyć, wysoko nad głowami wiernych krążącego orła.












Więcej zdjęć na mojej Picasie >>



 Worldwide Pinhole Photography Day 26.04. 2015

http://pinholeday.org/gallery/2015/index.php?id=486&Country=Poland
Fantasy. Hobbit i smoki. Pinhole 2015, odwrócony skan negatywu 18x24



Również wczoraj, świętowaliśmy 15 Worldwide Pinhole Photography Day/Światowy Dzień Fotografii Otworkowej, impreza nie ma charakteru konkursu, istotny jest sam udział. Na stronie WPPD zamieszczamy nasze pinhole od 2004 roku bez przerwy. Raz są bardziej udane raz mniej  ale za to zawsze wykonane własnoręcznie wykonanym obscurem na papierze fotograficznym wywołanym w ciemni i zeskanowane w celu umieszczenia w Galerii. Przeglądając tegoroczne efekty działań otworkowców z całego świata trudno nie zauważyć, że cyfryzacja wkroczyła również i na to pole. Wiele zdjęć wykonanych zostało aparatami cyfrowymi czyli w sposób tani, łatwy i prosty, takie pinhole są zwykle ładne i kolorowe, rozmyte i nastrojowe. Drogą wielu, nic nie kosztujących, prób i błędów użytkownik lustrzanki cyfrowej może otrzymać bardzo atrakcyjny wizualnie plik otworkowy, co prawda płaski i wygładzony ale za to wirtualny. Łatwo mi zrozumieć dlaczego zaistniała taka tendencja: z powodu lenistwa i mody. Trudniej mi pojąć w jakim celu ludzie to robią?
Wieszczę więc, bliski koniec czystej idei Worldwide Pinhole Day. Dla organizatorów widzę tylko jeden ratunek, najwyższy czas zaostrzyć reguły, po prostu nie przyjmować obrazków podobnych do zdjęć otworkowych, naświetlanych na matrycach aparatów cyfrowych. Strona startowała w 2001 r., kiedy fotografia cyfrowa dopiero dopiero zaczynała wchodzić na komercyjny rynek. Po 15 latach żyjemy w innej epoce fotograficznej, zdjęcia robią ludzie, którzy nigdy nie mieli w ręku aparatu na kliszę, nie widzieli ciemni poza Lightroomem Photoshopa, może właśnie to jest wyjaśnienie pytania z poprzedniego akapitu? Fotografia umiera niech żyją pliki!

Jakiś czas temu, w tekście Problemat, zastanawiałem się czy podjąć próbę skanowania negatywów i drukowania powiększeń w celach wystawowych? Mój dylemat jest już nieaktualny, jakość skanów okazała się słaba a powiększanie negatywów pod powiększalnikiem okazuje się szybsze, przyjemniejsze i bardziej twórcze.


W.S. 2015


Co sobie myślimy, widząc człowieka z reklamówkami wchodzącego/wychodzącego do/z lasu? Menel albo grzybiarz? Nic z tych rzeczy, obywatel na zdjęciu  powyżej, nie wybiera się na libację alkoholową na uroczej leśnej  polance. W jednej torbie, spakowane ma, załadowane papierem światłoczułym, camery obscury w różnych kształtach i rozmiarach dla siebie i towarzyszki pinholowej sesji a w drugiej rekwizyty do wymyślonych scen.






 Pinhole WPPD 2015, odwrócony skan negatywu 7x10 cm

Z cyklu Światła. Pinhole WPPD 2015, 
odwrócony skan negatywu 7x10 cm, (W.S.)

czwartek, 23 kwietnia 2015

Parki i ogrody. Sierniki

 
Klasycystyczny pałac w Siernikach jest obiektem szczególnym, od początku wzbudzał duże zainteresowanie i podziw w całej Wielkopolsce. Przez pierwsze dekady XIX wieku był najczęściej kopiowanym wzorcem nowoczesnego pałacu-willi.  Jego zarówno sztywne jak i swobodne naśladownictwa znajdują się w Objezierzu, Mchach, Racocie, Jarogniewicach i Pakosławiu. 


Pałac w Siernikach. 15.02. 2015 r. Fotografia 24x24 cm



Podziwiane do dzisiaj, monumentalne budowle rezydencjalne w w typie Rogalina albo Pawłowic jakie wznosiła arystokracja wielkopolska w XVIII, były obiektami wyjątkowymi. Mimo, że nie były typowymi obiektami mieszkalnym odegrały ważną rolę w rozbudzeniu gustów i potrzeb, przyczyniły się do podniesienia wymagań w zakresie wygody mieszkania i higieny wśród szlachty, można by powiedzieć ówczesnej wyższej klasy średniej ;-). Na ewolucję projektów architektonicznych rezydencji szlacheckich nie bez wpływu były liczne podróże zagraniczne i bardziej intensywne kontakty wielkopolskiej szlachty ze stolicą, zwłaszcza dworem królewskim. Przedstawiciele szlachty przebywając w Warszawie, na własne oczy mogli zobaczyć budynki publiczne i prywatne rezydencje wznoszone w nowej estetyce, rozwijać swój gust artystyczny i wymagania w zakresie wygody mieszkania. Wpływy Berlińskie i Wrocławskie pojawiły się trochę później.
 


Park w Siernikach. 15.02. 2015 r. Fotografia 24x24 cm


Park w Siernikach. 15.02. 2015 r. Zdjęcie cyfrowe


Profesor Witold Molik w książce Życie codzienne ziemiaństwa w Wielkopolsce w XIX i na początku XX wieku...*)  zauważa, że po roku 1785 zaprzestano zupełnie w Poznańskiem wznoszenia wielkich rezydencji na pokaz. Przyczyną były  nie tylko wysokie koszty budowy i utrzymania ale i ograniczenie funkcji reprezentacyjnych rezydencji szlacheckich w gorącym okresie przemian.
Przy mniejszych możliwościach finansowych średnio zamożnej szlachty, która stanowiła większość w Wielkopolsce owe coraz wyższe wymagania mogły znaleźć urzeczywistnienie w murowanej siedzibie o mniejszej skali, stanowiącej „swoistą redukcję form okazałego pałacu przy równoczesnym zachowaniu pewnych cech tradycyjnego dworu". Pierwszą tego rodzaju rezydencję klasycystyczną, nie tylko w Poznańskiem, ale w ogóle w Polsce, zaprojektowaną przez Jana Christiana Kamsetzera wzniesiono w 1786 roku dla Katarzyny z Raczyńskich Radolińskiej w Siernikach. Był to pałac niewielkich rozmiarów, w którym połączono umiejętnie monumentalne formy architektoniczne z funkcjonalnym układem wnętrz. Określany już przez współczesnych jako arcydzieło i klejnocik, otworzył nową epokę w dziejach wiejskiej siedziby szlacheckiej na ziemiach polskich. Malowniczo położony uderzał piękną i czystą architekturą w stylu klasycystycznym, swoistą wytwornością wynikającą z prostoty. W surowej, prostokątnej bryle budynku wyłom czynił wysoki portyk kolumnowy od frontu oraz ryzalit trójboczny od strony ogrodu**). Walory pałacyku podnosił układ wnętrz o dogodnej wielkości, dobrze oświetlonych i wygodnie powiązanych. Najważniejszą kondygnację stanowił parter, na którym znajdowały się wnętrza reprezentacyjne (z wielką salą nakrytą spłaszczoną kopułą) i pomieszczenia mieszkalne. Niskie piętro zajmowały pokoje gościnne i sutereny - pomieszczenia gospodarcze (kuchnia itd.). Nowością było umieszczenie na jednej kondygnacji wnętrz reprezentacyjnych i mieszkalnych oraz ulokowanie w pałacu także wszystkich pomieszczeń pomocniczych, co pociągnęło za sobą zaniechanie wznoszenia odrębnych budynków kuchennych.***)









Park w Siernikach. 15.02. 2015 r. Zdjęcia cyfrowe

Z tyłu pałacu znajduje się rozległy park krajobrazowy z XIX w. o pow.1,5 ha, obecnie w znacznym stopniu zdziczały, o częściowo zatartym układzie przestrzennym. Znaleźć można tutaj ponad 30 gatunków starych drzew, m.in. okazałe dęby szypułkowe, lipy drobnolistne, klony i jesiony wyniosłe. Na uwagę zasługuje aleja kasztanowo-lipowa i 400 metrowy kanał na osi pałacu od strony parku. Jest to najstarszy w Wielkopolsce park krajobrazowy rozplanowany na terenie leśnym. ****)



Park w Siernikach latem, 2009 r. Zdjęcie cyfrowe


Park w Siernikach, 15.02.2015 r. Zdjęcie cyfrowe


Po raz pierwszy w historii wzmianka o miejscowości Sierniki pojawiła się w związku z mordem na królu Polski w 1296 r. W Popielec, dzień postu, skruchy i pokuty, został tu dobity i ostatecznie zamordowany Przemysł II, który zaledwie siedem miesięcy wcześniej, po przeszło dwustu latach przerwy, został koronowany w Gnieźnie na króla Polski.
Jak bardzo to polskie i współczesne - kiedy wreszcie udało się zjednoczyć rozbity kraj, osadzić na tronie suwerennego władcę, mimo mnogości przeciwieństw i wrogów, dzięki szczeremu zaangażowaniu pokoleń patriotów - ktoś (Zarembowie i Nałęczowie) musiał to spieprzyć, bo prywata u nas zawsze była i jest motorem wszelkich destrukcyjnych antypaństwowych działań.



Pałac w Siernikach. 15.02. 2015 r. Zdjęcie cyfrowe




Więcej o historii Siernik i pałacu pisał w 2010 p. Rafał Różak. Sobie, Swoim, Przyjaźni, Czasowi >>*****), tamże zdjęcie archiwalne pałacu z początku XX w. oraz współczesny widok budynku od frontu oraz historia upadku po 1989 r.,
Historia i opis pałacu również na stronie Region Wielkopolska>>---
*)Witold Molik. Życie codzienne ziemiaństwa w Wielkopolsce w XIX i na początku XX wieku. Kultura materialna, Wydawnictwo Poznańskie 1999
**) Ostrowska-Kębłowska, Architektura pałacowa, s. 132n. n Tamże, s. 148n.
***)Witold Molik. Życie codzienne ziemiaństwa.....
****) Sierniki w  Polskie Zabytki. Katalog zamków, pałaców i dworów w Polsce >>
*****) Rafał Różak. Sobie, Swoim, Przyjaźni, Czasowi, Głos Wągrowiecki 2010 >>



piątek, 17 kwietnia 2015

Nowa forma życia


Solarigrafia całoroczna kw. 2014 - kw. 15, skan 2015.


Powinienem to po prostu wyrzucić i zapomnieć. Trudno jednak powiedzieć co może zainteresować potencjalnego badacza, który trafi na taki eksponat za 100 czy 500 lat. Między innymi dla tego rzadko wyrzucam próbki, ścinki a nawet nieudane zdjęcia. Zdarzało się, że artyści zakopywali, albo wkładali pod darń nienaświetlony papier fotograficzny, mając nadzieję że powstaną na nim interesujące faktury. Nikt do tej pory nie zastanawiał się nad tym, że materiał fotograficzny może być pożywką dla nowego życia.

















Z założenia miała to być solarigrafia naświetlana przez pełny rok od połowy kwietnia 2014 do połowy kwietnia 2015. Metalową puszkę z dziurka umieściłem w idealnym, lekko osłoniętym miejscu, dziurkę skierowałem w kierunku południowym, w stronę słońca, puszka cały czas narażona była na mróz i upał,  deszcz i śnieg,  warunki atmosferyczne nie były jej obojętne. Co jakiś czas sprawdzałem stan puszki, który wydawał się być niezły, niestety nie zdawałem sobie sprawy z procesów jakie zachodzą wewnątrz. Jeden rok wystarczył aby blacha skorodowała i do wnętrza obscura dostała się wilgoć, która zaatakowała papier i emulsję. Po otwarciu wieczka znalazłem dość obrzydliwą i włochatą pleśń, która pochłonęła znaczną część powstających linii drogi słońca na nieboskłonie. Nie udało się wykonać ciekawej solarigrafii ale za to wyhodowałem  w obscurze - nową formę życia. 
Zbliża się kolejny World Pinhole Day, zostały mi do otwarcia jeszcze dwie puszki.


Mapa świata. Solarigrafia całoroczna kw. 2014 - kw. 15, odwrócona po zeskanowaniu.

piątek, 10 kwietnia 2015

Problemat



Fotografia ćwiczebna 1. Ta klatka była mocno zaświetlona,
gęstość osłabiłem chemicznie.
Odbitka na papierze Ilford Multigrade RC Xpress, 24x30 cm


I udało się, Ilford Selochrome, z lat '50, '60 ubiegłego wieku, film negatywowy 620 pozostawiony w Brownie okazał się nienaświetlony, szkoda... Zabrałem go do Gniezna, mimo przejmującego zimna i przenikliwego wiatru tego dnia, kilka kadrów ćwiczebnych w centrum miasta udało mi się wykonać. Liczyłem na znaczny spadek czułości i bardzo obficie naświetlałem. Okazało się, że zbyt mocno, czas wywołania też był szacunkowy. Jak wnioskowałem, po luźnym nawinięciu filmu na rolkę, Selochrome okazał częściowo zaświetlony, pomógł osłabiacz Farmera. Efekt okazał się nadspodziewanie dobry, Browniego mogę więc wykorzystać do pewnych, szczególnych zdjęć. Efektów co prawda nie powtórzę, bo film był tylko jeden ale za to się nie zmarnował. Tutaj wracam do pierwszego zdania, szkoda, że negatyw nie był jednak wcześniej naświetlony, druga ekspozycja po półwieczu miała szansę spowodować, że na tych kadrach znalazło by się coś więcej niż ćwiczenia optyczno-chemiczne, była by szansa na pojawienie się FOTOGRAFII.



Fotografia ćwiczebna 2.
Odbitka na papierze Ilford Multigrade RC Xpress, 24x30 cm



Ten sam motyw wykonany rolejem, piony lekko poprawiłem w programie graficznym.
Odbitka na papierze Ilford Multigrade RC Xpress, 24x24 cm


Problemat istotny: jak stracić cnotę i zachować niewinność? 


Janusz Nowacki przyjechał dzisiaj po swoje Twarze jazzu, znaleźliśmy dłuższą chwilę na rozmowę, jak zawsze w była inspirująca. Janusz nigdy nie szczędził młodszym kolegom porad, pomocnych uwag, bezcennych opinii krytycznych, miażdżących ale konstruktywnych recenzji. Nie miał nigdy problemu z podzieleniem się swoją wiedzą i doświadczeniem fotograficznym i galeryjnym a przy tym nie wpadał w protekcjonalny ton. Podobnie traktował kolegów jedynie Lechu Morawski.
Mistrz radzi  aby w celach wystawowych skanować-sfotografować negatywy, opracować tonalnie, poprawić błędy i wykonać wydruki. I tak jedynie nieliczni poznają wartość prawdziwego ręcznie wykonanego fotogramu. Niewielu dziś jest wstanie dostrzec wartość i znaczenie prawdziwej odbitki żelatynowo-srebrowej.
Zwierzyłem się, że projekt, nad którym od lat pracuję, postaram się opracować na barytach i dobrych plastikach ale na inne, archiwalne negatywy, z których mógłbym wykonać ważne dokumentalnie wystawy, nie mam już ani siły ani pieniędzy. Janusz zasugerował aby odbitki wykonać (bo mam już uzbierany papier), nawet niezbyt duże ale odłożyć do archiwum, pokazywać tylko znającym się na rzeczy, kolegom analogowym, na wystawy zaś przygotować kopie-wydruki cyfrowe. Oj, namącił mi w głowie... jak to wszystko mam pogodzić z Manifestem z 2012 r? Nie da się jednocześnie zjeść ciastko i je mieć.


Fotografia ćwiczebna 3.
Odbitka na papierze Ilford Multigrade RC Xpress, 24x30 cm

wtorek, 7 kwietnia 2015

Oleszno, 1.02.2015 r.





Jeszcze raz kamień z Oleszna, tym razem zimą, bez liści i nieprzypadkowo ujętymi ludźmi dla oddania skali. Panowie widoczni na zdjęciach pamiętają czasy kiedy kamień przerastał ich wysokością. Ponad grunt wystaje mniejsza część kamienia, większość, jak góra lodowa, znajduje się pod spodem.  Podobno podejmowano były próby kopania wgłąb obok głazu ale im głębiej kopali tym więcej było kamienia. Zimowa porą, bez gęstwiny roślinności okazuje się, że las wokół kamienia był kiedyś rozległym terenem spacerowym, czymś na kształt parku, zostały jeszcze ślady alejek i ścieżek a  przez strumyki przerzucone są mostki. 




Dodatkowo fragmenty dokumentacji wykonanej telefonem.











..: Notatki z prowincji :..

Notatki z prowincji. Listy z Suicide City 1.

Świat się szybko zmienia, zmienia się internet, powoli zmienia się i ten blog. Od jakiegoś czasu staje się dla mnie - jak to kiedyś p...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Obserwatorzy