W zakończonym kilka dni temu serialu "Rojst" jeden z`bohaterów kilkakrotnie cytuje fragment wiersza "Sobota" Andrzeja Bursy: .......mam w dupie małe miasteczka. Bardzo lubię ten tekst, co nie znaczy, że naprawdę mam w dupie małe miasteczka, wręcz przeciwnie, uwielbiam się włóczyć po polskim zadupiu, fotografować ludzi i obiekty. Jak mawia mój kolega - "z Kolbergiem po kraju". Po latach okazuje się, że wszędzie jest tak samo, podobne budownictwo, podobny układ ulic, polne drogi, podobne historie, te same reklamy, banery; niepotrzebne jest szczegółowe opisywanie lokalizacji zdjęcia (wystarczy data, zmiany choć powolne jednak następują, pytanie czy są istotne?); wystarczy podpis np. "sklep rybny gdzieś w Polsce" albo "wieża, Europa Środkowa".
Choćbym nie wiem jak zapierał się, że nie będę fotografował tego miasta, to zdjęcia i tak powstają; przy okazji, na marginesie. Wielokrotnie mówiłem i pisałem (ostatnio w minioną sobotę), że nie czuję obowiązku dokumentowania tutaj czegokolwiek, to zajęcie dla tutaj urodzonych i wychowanych - swoją drogą zawsze zdumiewały mnie bezkrytyczne zachwyty nad tym miejscem, ludzi młodszych o dekady. Po 36 latach ciągle nie jestem stąd, nie jestem wstanie rozkminić tutejszych układów i zależności, niektórych tylko się domyślam inne niewyraźnie się zarysowują.
Myślę, że klucza poszukiwać należy w odległych czasach powojennych...
Obrazy zebrane w cyklu "Listy z Suicide City" - to sfotografowane, przeważnie w kwadracie miejsca i osoby - zaczynają się układać w opowieść o mieście którego nie kocham a nawet nie lubię a ono mnie z wzajemnością.
Mimo to poza tytułem, który może wydać się zbyt prostacki a niektórym wręcz obraźliwy, fotografie zebrane w tym cyklu wybrzmiewają dość nostalgicznie. Zestaw, który się wyłania, fragment "Notatek z prowincji" to obraz miasta bardzo subiektywny, niekoniecznie prawdziwy. Fotografia mimo pozorów obiektywności nigdy taka nie jest.
