Ponownie, po roku przerwy, znalazłem się w Radziejowicach, w otaczającym pałac parku, z którego kadry powinny się znaleźć się w przygotowywanym od lat zestawie.
Radziejowicki park krajobrazowy, w stylu angielskim, zaprojektował w 1817 r., zaprzyjaźniony z Krasińskimi, Aleksander d’Alfonce de Saint Omer. Ozdobą parku są sztucznie utworzone zbiorniki wodne oraz wybujałe drzewa, pomniki przyrody (m.in. potężny jesion i aleja lipowa zaczynająca się koło pałacu). Wtedy, na początku XIX wieku, pałac otrzymał dzisiejszy wygląd lecz do dawnej świetności Radziejowic nie udało się przywrócić.
Prekursorem polskiej linii ziemiańskiego rodu d’Alfonce de Saint-Omer był Antoni (ur. 1750 r.). Jego syn, wspomniany wcześniej, Aleksander Jan d’Alfonce (1779-1857), zrobił karierę w wojsku, dosłużył się stopnia generała, stał się jednym z najwybitniejszych kartografów polskich swoich czasów, był autorem wielu map ziem polskich oraz krajów ościennych, twórcą niezwykle ciekawego założenia parkowego w Słubicach (w pow. płockim). Brał udział w wojnach prowadzonych przez Napoleona, a za kampanię 1807 r. otrzymał order Virtuti Militari. Po upadku cesarza pozostał w służbie Królestwa Polskiego, a po upadku powstania listopadowego służył w wojsku rosyjskim. Za wieloletnią pracę kartografa i kwatermistrza oraz przykładną służbę oficerską uzyskał w 1840 r. dziedziczne szlachectwo wraz z nadaniem herbu Sentomerski (od Saint-Omer, rodzinnego miasta we Francji). Niestety nie wiemy jak ten herb wyglądał gdyż jego wzór spłonął w 1944 r. w Warszawie, wraz z aktami Heroldii Królestwa Polskiego. Prywatnie generał Aleksander Jan d’Alfonce był drugim, po Adamie Turno, mężem Urszuli Prusimskiej, córki Wincentego Prusimskiego, dziedzica rozległych dóbr w okolicach Międzychodu, m.in. majątku Debrzno (dzisiejsza Ławica), który Urszula wniosła generałowi d’Alfonce w posagu. Jeszcze w latach 40. XIX w. zamieszkali w Warszawie synowie generała brali udział w procesach spadkowych o ten majątek.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz