Inspiracje. Mikołaj Kulebiakin

Николай Кулебякин

Od kilku dni penetruję niezbyt mi dotąd znane, rozległe terytoria fotografii rosyjskiej. O ile zdarzały się możliwości zetknięcia z rosyjskim dokumentem (ostatnio 04. Festiwal Fotodocumentu w Poznaniu), to mniej znani są u nas artyści spoza tego nurtu. Zainteresowała mnie współczesna rosyjską fotografia, ale zdarza mi się zagłębić i w historię. Twórczość pioniera fotografii kolorowej - Sergieya Prokudina-Górskiego z początku 20 wieku jest dość dobrze znana i warta popularyzacji. W sieci znaleźć można obszerne zestawy tych zdjęć dokumentujących ostatnie lata carskiego imperium.

ОЛЬГА ПОЛЕСОВЩИКОВА

Impulsem był blog Krzysztof  Jurecki i jego artykuł o sztuce Olgi Polesovschikovej. Zachwyciły mnie (i nie tylko mnie) piktorialne zdjęcia Olgi, której udało się przełożyć duchowość orientu na język obrazu fotograficznego.  Więcej >>

Podczas penetracji rosyjskiej sieci znaleźć można wiele mniej lub bardziej udanych projektów. Ich poziom niewiele odbiega od tego co dzieje się u nas. Trafiają się jednak artyści nietuzinkowi.

Николай Кулебякин

Po raz pierwszy (!) natknąłem się na prace Mikołaja Kulebiakina /Николая Кулебякина/ (ur. 1959) - fotografa, często wystawianego w Moskwie i coraz bardziej rozpoznawalnego na zachodzie.

Kulebiakin uprawia  czystą Fotografię, nie skażoną przez eksperyment. Jego zdjęcia są obrazami metafizycznymi, przejrzystymi i prostymi.

Artysta ceniony jest przede wszystkim za uczciwość. Nie poddaje żadnym przekształceniem ani negatywu ani ostatecznej odbitki. Najczęściej wykorzystuje platynotypię. W tej technice przedstawić można najszerszą skalę odcieni szarości. Skali jakiej nie da się oddać w wydrukach cyfrowych a tym bardziej w internecie.

Krytycy porównują go z Paulem Strandem i Harrym Callahanem, ze względu na podobną umiejętność tworzenia kompozycji oraz z Jaromirem Funke i Josefem Sudkiem z powodu ich czystości i prostoty przekazu.   Z drugiej strony znaleźć można nawiązanie do tradycji sztuki modernistycznej, szczególnie rosyjskiej awangardy, znajdziemy u niego przejrzystość kompozycji, podobną jak u Aleksandra Rodczenki.

Николай Кулебякин, 2009

Jeden z ostatnich projektów, instalacja (?) zatytułowana "Krótka historia sztuki" (Краткая история искусств, 2009) świadomie nawiązuje do artystycznego dziedzictwa ludzkości. Tworzywem jest w tym wypadku piasek, ziemia, światło.